Iedere streek heeft zijn delicatessen en tradities. Zo is de plaatselijke delicatesse van de historische havenstad La Coruïa in het uiterste noord-westen van Spanje de Percebes (eendenmosselen). Deze kleine schaaldieren groeien verticaal in groepjes op rotsige eilandjes even buiten de kust. Ze leven op de getijdenlijn en doen het daar goed. De golven die constant over ze heen spoelen, voorzien prima in hun behoefte aan zeewater en zuurstof. Een plaats waar de jongens mannen worden werd ons in de oren gefluisterd. Met alleen een zwembroek moet de jongens de golven en scherpe rotsen trotseren om hun familie te laten zijn dat ze mans genoeg zijn om de maaltijd voor het gezin te verzorgen. Maar deze traditie is ernstig bedreigt door een voorval in 2002.
De kust heeft er we anders voorgestaan een aantal jaren geleden. In 2002 zonk hier de tanker Prestige door politiek en een deel technische storingen. De volledige kust lag bezaait met olieresten. Het volledige ecosysteem heeft toen een enorme opdonder gehad. Zie artikel volkskrant.
Het is dankzij de lokale bevolking dat we weer kunnen genieten van deze lokale delicatesse. Kort na deze ecologische ramp is er begonnen met een kostbare opruimactie. waar verschillende partijen voor zijn ingeschakeld die samen met grote groepen vrijwilligers de olieresten hebben verwijderd tussen de rotsen en op de kilometers lange stranden.
Met grote trots demonstreerde de eigenaar hoe je de Percebes moet eten: je splijt ze waar de stengel in de schelp overgaat en eet het vlees dat dan tevoorschijn komt. We mochten zelfs in de keuken kijken om te zien hoe de percebes werden bereid en om wat foto’s te maken. Na alles dat er hier voor de kust is gebeurd heeft de lokale bevolking het recht om trots te zijn over wat hier is gepresteerd. Ondanks de fouten die er zeker zijn gemaakt zijn er ook goede dingen uit ontstaan.
